Wśród artystów spotkałam się z wieloma podejściami do współpracy z mediami. Od skrajnego negowania potrzeby popularności i traktowania mediów jako samo zło, po maniakalną potrzebę nieustannej obecności w mediach i nazywania sukcesem medialnym swojego zdjęcia opatrzonego złośliwym komentarzem na portalu plotkarskim, zgodnie z zasadą “nieważne, jak mówią, byle nie przekręcali nazwiska”.
Daleka jestem od jednych i drugich. W mojej opinii media służą do przekazywania właściwych informacji, właściwym osobom, we właściwy sposób.
Niezależnie od tego, czy wydałeś płytę, napisałeś książkę, grasz ważną rolę, Twoi fani, potencjalni pracodawcy, partnerzy biznesowi obecni i potencjalni, czy osoby, które chciałyby kupić Twoją płytę, książkę czy bilet na sztukę, powinny o tym wiedzieć i poinformowanie ich o tym na własnym koncie na Facebooku może nie wystarczyć.

Jednak liczba interesujących nas mediów, ze względu na charakter komunikatu i grupę docelową, bywa ograniczona, tak samo jak powierzchnia, na której zamieszcza się podobne informacje, a konkurencja jest duża. Nie tylko Ty wydałeś płytę lub coś napisałeś. Zatem codziennie setki osób starają się dotrzeć od tych samych mediów, z tą samą intencją co Ty.
W tym kontekście jedyną słuszną strategią jest budowanie długotrwałych relacji z mediami, świadomy wybór mediów, które powinny się znaleźć w kręgu Twoich zainteresowań i poświęcenie czasu na zbudowanie właściwej relacji z ich przedstawicielami.
Jednak gdyby to było takie proste, każdy posiadałby zaufane kontakty w odpowiednich mediach. Skoro tak nie jest, pracę tę należy powierzyć profesjonaliście…

A może należysz do osób, do których media ustawiają się w kolejce, a Twoje zdjęcia ze ścianek zdobią każdą gazetę i każdy portal w obawie przed medialnym niebytem?
Problem w tym, że wszystko, o czym chcą słuchać dziennikarze, to niepowodzenia w związkach, dzieci, rodzina i wakacje w ciepłych krajach.
Mam nadzieję, że zgodzisz się ze mną, że ani w jednym, ani w drugim przypadku nie mamy do czynienia z RELACJAMI z mediami, raczej ze skrajnymi formami nieprawidłowości, od medialnego niebytu do żerowania na prywatności.

Na szczęście można inaczej!